Tijdens ‘handwriting day’ staan we stil bij hoe belangrijk het met de hand schrijven nog steeds is. De ‘handwriting day’ vindt plaats op de geboortedatum van John Hancock, de eerste persoon die de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring ondertekende. Het schrift gaat natuurlijk véél verder terug. Het oudste gekende schrift is rond 3300 voor onze tijdsrekening ontstaan in Mesopotamië en staat bij ons bekend als het spijkerschrift.
De Vondst blikt vandaag terug op het schrift van de Romeinen. Wij kunnen niet meer zonder de backspace-toets, maar hoe deden ze dat in de Romeinse tijd?
De Romeinen kenden een aantal schriftdragers: papyrus werd in Egypte veel gebruikt. In het westelijk deel van het Romeinse rijk waren vooral wastabletten (tabulae ceratae) in gebruik.
De benaming wasplankjes verwijst naar het kenmerkende gebruik van bijenwas, die – vermengd met houtskool – werd aangebracht op een verdiept schrijfvlak, waarin vervolgens met een metalen schrijfstift (stilus) kon worden geschreven.
Tabulae ceratae werden doorgaans in een set van twee, drie of meer stuks gebruikt, waarbij het eerste en het laatste plankje aan de buitenzijde geen verdiept schrijfvlak hadden, maar glad werden gelaten; de met was bestreken en beschreven zijden waren zo altijd afgedekt en beschermd. Zo’n set plankjes was door rijgkoordjes in de rug verbonden en werd met een tweede koordje dichtgebonden. Om de set te verzegelen en beveiligen tegen ongewenste inspectie werd op de uiteinden van het koord een laagje was aangebracht en daarin een zegel gedrukt. Zo lang de zegel intact was, had de oorkonde rechtsgeldigheid.
De grootste vondst van wasplankjes in Nederland is gevonden in de Romeinse legerplaats in Vechten. Deze zijn gerestaureerd door De Vondst partner Restaura.